Η σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων έχει εκτείνει τις σκιές της για δεκαετίες, καθιστώντας την περιοχή ένα ανελέητο θέατρο βίας και ανασφάλειας. Οι επανειλημμένες επιθέσεις που συνεχίζουν να την τροφοδοτούν και να την αναπαράγουν οδηγούν σε τραγικές καταστροφές και σε μια γενικευμένη ανθρωπιστική κρίση, η αποφυγή και εξάλειψη της οποίας χαρακτηρίζεται από σωρεία εμποδίων. Παρά τις ειρηνευτικές προσπάθειες λοιπόν, η υπερκέρασή τους φαντάζει δύσκολη – αν όχι ακατόρθωτη – καθώς εξαρτάται και υποκινείται από ισχυροποιημένα και “θελκτικά” συμφέροντα.
Η αναζωπύρωση των επιθέσεων στη Λωρίδα της Γάζας τους τελευταίους μήνες, παρακίνησε αρκετούς να αναρωτηθούν, ποια είναι εν τέλει η δύναμη που συντηρεί τις παθολογικές σχέσεις στη περιοχή. Από την ίδρυση κιόλας του Ισραήλ το 1948 είχε ήδη αρχίσει να διαφαίνεται η ποιότητα της σχέσης του εν λόγω κράτους με τα υπόλοιπα κράτη της Μέσης Ανατολής και όχι μόνο. Κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατίας, λοιπόν, στην περιοχή της Παλαιστίνης μετανάστευσαν πολλοί Εβραίοι, προερχόμενοι από την Ευρώπη, με στόχο τη δημιουργία ενός δικού τους κράτους στην αρχαία πατρίδα τους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η αύξηση του Εβραϊκού πληθυσμού στην εν λόγω περιοχή και η απαίτηση του για ανεξαρτησία και κυριαρχία οδήγησε στην ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, γεγονός που προκάλεσε την έντονη αντίδραση των Αράβων και των Παλαιστινίων που ζούσαν στην περιοχή εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Είδαν την ίδρυση του Ισραήλ ως ένα παράνομο εγχείρημα, που αλλοιώνει την εθνική τους ταυτότητα και απειλεί την κυριαρχία τους. Έτσι, παράλληλα με την ίδρυση του κράτους προκλήθηκε και ο Αραβο-Ισραηλινός πόλεμος του 1948 που οδήγησε σε μαζικές εκτοπίσεις των Παλαιστινίων, δημιουργώντας ένα μεγάλο προσφυγικό ζήτημα που εξακολουθεί να επηρεάζει την περιοχή μέχρι σήμερα, αλλά και έναν συγκρουσιακό κύκλο μεταξύ Εβραίων, Παλαιστινίων και Αράβων στην περιοχή. Το Ισραήλ αντιμετώπισε παράλληλα επιθέσεις από την Αίγυπτο, τη Συρία, την Ιορδανία, το Ιράκ και τον Λίβανο.
Διαβάστε επίσης:
Το αίσθημα της αδικίας σε βάρος του Ισραήλ ενισχύθηκε μετά τον “Πόλεμο των Έξι ημερών” το 1967, μεταξύ του εβραϊκού κράτους και των γειτονικών χωρών. Προκειμένου να αντιμετωπίσει τις απειλητικές επιθέσεις από τις προαναφερθείσες χώρες, προχώρησε έτσι σε αντεπίθεση με εξαιρετική επιτυχία, εφόσον το ίδιο το Ισραήλ κατέλαβε πληθώρα εδαφών μεταξύ των οποίων αυτό της Δυτικής Όχθης, της Γάζας και της Ανατολικής Ιερουσαλήμ. Τη μεγαλύτερη πολιτική σημασία εκείνη την περίοδο κατείχε η κατάληψη της Ανατολικής Ιερουσαλήμ λόγω της θρησκευτικής, πολιτιστικής και ιστορικής σημασίας της, καθώς και των επιπτώσεων που είχε στη διεθνή πολιτική και τις σχέσεις μεταξύ των εθνών και των θρησκευτικών κοινοτήτων στη Μέση Ανατολή. Το Ισραήλ, λοιπόν, προέβη στην κατάληψη μιας περιοχής που διαθέτει ιστορικούς και θρησκευτικούς τόπους, σημεία διχασμού διαφόρων κοινοτήτων.
Το 1973 ακολούθησε ο πόλεμος του Γιομ Κιπούρ, ο οποίος διήρκησε τρεις εβδομάδες και αποτέλεσε μία αιφνιδιαστική επίθεση των Αιγύπτιων και των Συριακών δυνάμεων κατά του Ισραήλ. Γνωστός και ως “Πόλεμος της Εκδίκησης” λόγω της περασμένης νίκης του Ισραήλ το 1967, το ίδιο έφερε επιτυχώς εις πέρας τις εχθρικές ενέργειες των αντιπάλων και ο πόλεμος τερματίστηκε την ίδια χρονιά με εκεχειρία. Οι επιπτώσεις της διένεξης χαρακτηρίζονται από βαρύνουσα σημασία και αφορούν την αναθεώρηση της στρατηγικής πολέμου του Ισραήλ, την ανάδειξη της Αιγύπτου ως σημαντικής περιφερειακής δύναμης και τον επιτονισμό της σημασίας των διαπραγματεύσεων ειρήνης στη Μέση Ανατολή, τόσο σε τοπικό, όσο και σε διεθνές επίπεδο. Η εμπλοκή μάλιστα της Σοβιετικής Ένωσης, με τη στρατιωτική υποστήριξη των Αραβικών χωρών, έφερνε στην επιφάνεια όλο και περισσότερες εκκλήσεις για εκεχειρία και εθελοντική αποχώρηση, καθώς αναζωπυρώθηκε ο φόβος ύπαρξης διεθνών επιπτώσεων, εξαιτίας των αντικρουόμενων συμφερόντων των δυτικών δυνάμεων, οι οποίες υποστήριζαν την πλευρά του Ισραήλ.
Παρ’ όλη την ανησυχία που είχε ξεσπάσει, οι συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή δεν σταμάτησαν εκεί. Το 1982 πραγματοποιείται η Ισραηλινή εισβολή στο Λίβανο με στόχο την εξάλειψη της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ) από το Νότιο Λίβανο, όπως επίσης και την απώθηση της απειλής πυραύλων προς το Βόρειο Ισραήλ από την συγκεκριμένη οργάνωση. Η συγκεκριμένη εισβολή, εκτός από ανθρωπιστική κρίση και μεταβολές στο πολιτικό σκηνικό των χωρών, οδήγησε στην ίδρυση και ενίσχυση της Χεζμπολάχ, της ισλαμικής οργάνωσης που αντιστάθηκε στις ισραηλινές δυνάμεις και κατάφερε να αποκτήσει μεγάλη επιρροή στην “χώρα των κέδρων”. Μάλιστα, έπειτα από αυτό το συμβάν, φαινομενικά διανοίχτηκε ο δρόμος για ειρήνη μεταξύ του Ισραήλ και των γειτονικών χωρών. Η Συμφωνία του Όσλο και η Συμφωνία του Καμπ Ντέιβιντ που σύνηψε το Ισραήλ με τους Παλαιστίνιους και τους Αιγυπτίους αντίστοιχα, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Πολιτειών, δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν μια σταθερή και μακροχρόνια ειρηνική σχέση στην περιοχή.
Νέο επεισόδιο στον κύκλο βίας προκλήθηκε από τη Χεζμπολάχ εξαιτίας της επίθεσης και της αιφνιδιαστικής εισβολής της στα σύνορα Λιβάνου- Ισραήλ το 2006. Βασικό απότοκο αυτής της σύγκρουσης, αποτέλεσε η ενίσχυση της Χέζμπολαχ. Παρά τις προσπάθειες του Ισραήλ για συντριπτική αντεπίθεση, η ισλαμική οργάνωση από το Νότιο Λίβανο, κατάφερε να αποσπάσει επικοινωνιακά και πολιτικά κέρδη στον Αραβικό κόσμο. Από το 2008 και έπειτα, με χρονιές-ορόσημα αυτές του 2012, 2014 και την πιο πρόσφατη του 2021, μέχρι σήμερα οργανώνονται συνεχώς ισραηλινές επιχειρήσεις εναντίον της Χαμάς στη Γάζα. Η Χαμάς πρόκειται για μία ισλαμική παλαιστινιακή πολιτική και στρατιωτική οργάνωση που δραστηριοποιείται ακόμα και σήμερα κυρίως στη Λωρίδα της Γάζας και σε μικρότερο βαθμό στη Δυτική Όχθη. Στόχος της αποτελεί η αντίσταση κατά του ισραηλινού κράτους και η εδραίωση των παλαιστινιακών δικαιωμάτων και της ανεξαρτησίας.
Επιθέσεις και αντεπιθέσεις της Χαμάς και άλλων ομάδων ή/και κρατών εναντίον του Ισραήλ αποτελούν πλέον την καθημερινότητα της διεθνούς και αυτόχθονος κοινότητας. Από την ίδρυση του Ισραήλ το 1948 έχει χαρακωθεί ένας δρόμος γεμάτος αίμα. Αίμα που προέρχεται μεταξύ άλλων από γυναικόπαιδα και άμαχο πληθυσμό. Η Λωρίδα της Γάζας συνεχίζει να πλήττεται, το Ισραήλ κατάφερε να περικυκλώσει τη Ράφα, και τεράστιος αριθμός Παλαιστινίων και όχι μόνο χάνει τη ζωή του. Όσο η διεθνής κοινότητα συνεχίζει να «κλείνει τα μάτια» μπροστά στη τραγωδία που εκτυλίσσεται εδώ και 76 χρόνια , είμαστε όλοι συνένοχοι του εγκλήματος. Ο Οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας (ΟΙΣ) κατήγγειλε πως διαπράττεται «γενοκτονία» στη Λωρίδα της Γάζας και εμείς έχουμε απαράβατο χρέος να σώσουμε τον συνάνθρωπο με οποιοδήποτε αγαθό μέσο.
Συντάκτης: Αλεξάνδρα Μπεκίρη