28-02-2023, Τέμπη. Μια ημερομηνία που πάντα στο άκουσμά της θα κατακλύζεσαι από ένα τσουνάμι συναισθημάτων. Η οργή, ο θυμός, ο φόβος και κυρίως η απελπισία (θα) σε κυριαρχούν κάθε φορά που η σκέψη σου (θα) ανατρέχει σε εκείνη την τραγωδία που στέρησε την ζωή και τα όνειρα 57 ατόμων. 57 ατόμων που βρέθηκαν στο λάθος μέρος, την λάθος στιγμή όπως πολλοί υποστήριξαν. 57 άτομα, ανάμεσα στους οποίους θα μπορούσε να είναι ο καθένας από εμάς, μα έτυχε να βρεθούν όλοι εκείνοι οι φοιτητές που ανυπομονούσαν να γυρίσουν στο σπίτι τους, όλοι εκείνοι οι μακρινοί έρωτες που λαχταρούσαν να ανταμωθούν ξανά με το έτερον ήμισυ τους, όλοι εκείνοι που έφυγαν για ένα τριήμερο, το οποίο όμως διήρκησε για πάντα…
28-02-2023, Τέμπη. Στις 28 Φεβρουαρίου του 2023, στις 23:21 συνέβη το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη. Μια σφοδρή, μετωπική σύγκρουση μεταξύ μιας επιβατικής αμαξοστοιχίας της εταιρείας Hellenic Train, που εκτελούσε την διαδρομή Αθήνα – Θεσσαλονίκη, με μια εμπορική αμαξοστοιχία της ίδιας εταιρείας που εκτελούσε την διαδρομή Θεσσαλονίκη – Λάρισα. Η επιβατική αμαξοστοιχία IC62 που μετέφερε περισσότερους από 350 επιβάτες, αποχώρησε από τον σταθμό της Λάρισας εισερχόμενη -λανθασμένα- στην γραμμή καθόδου ενώ ταυτόχρονα η εμπορευματική αμαξοστοιχία πορευόταν από τη Θεσσαλονίκη στη Λάρισα στην ίδια, καθοδική γραμμή.
Αποτέλεσμα; Ο φρικτός και άδικος θάνατος 57 ατόμων και ο τραυματισμός περισσότερων από 85.
Αιτία; Πολλοί μίλησαν για ανθρώπινο λάθος και συγκεκριμένα έκαναν αναφορά στην απουσία επικοινωνίας μεταξύ του μηχανοδηγού της εμπορικής αμαξοστοιχίας και του σταθμάρχη αλλά και της εγκατάλειψης των πόστων εν ώρα υπηρεσίας από δύο σταθμάρχες. Ενώ άλλοι μίλησαν για κρατική αμέλεια, ειδικότερα για ολιγωρία ως προς την ολοκλήρωση της εγκατάστασης του συστήματος τηλεδιοίκησης και των έργων σηματοδότησης.
28-02-2024. Σήμερα, ένα χρόνο αργότερα από το τραγικό δυστύχημα, κανένας υπαίτιος αυτού του εγκλήματος δεν έχει δεχτεί την δέουσα ποινή. Κανένας αρμόδιος δεν βρέθηκε να δώσει μια απάντηση στους οικείους των 57 αδικοχαμένων ψυχών, στο μεγάλο ΓΙΑΤΊ που θα τους βασανίζει για πάντα. Απεναντίας, με θράσος τολμούν να υποστηρίξουν πως δεν ήταν αρμόδιο το υπουργείο για το σιδηροδρομικό δίκτυο, δεν ήταν αρμόδιο το υπουργείο για τις προσλήψεις των σταθμαρχών, δεν ήταν αρμόδιο το υπουργείο για τον έλεγχο τυχών παράνομων φορτίων της εμπορικής αμαξοστοιχίας. Εν τέλει, για ποια ζητήματα και υποθέσεις είναι υπεύθυνο το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών;
Με θράσος, επίσης, γνωστοί δημοσιογράφοι έκαναν λόγο για θυσία νεκρών, χωρίς κανέναν δισταγμό. Αφήγημα το οποίο αναπαρήγαγε και ο πρωθυπουργός της χώρας, ο οποίος δήλωσε: «Η καλύτερη δικαίωση για τη θυσία αυτών των παιδιών είναι να εξασφαλίσουμε ότι αυτό που έγινε στα Τέμπη, δεν θα ξαναγίνει ποτέ στην χώρα μας».
Πώς ηχεί άραγε η λέξη θυσία σε μια μητέρα η οποία έχασε το παιδί της σε αυτή την ανείπωτη τραγωδία ή σε έναν επιζώντα ο οποίος παλεύει και θα παλεύει πάντα με τα τραύματα της ψυχής του;
Χωρίς να θέλω να επεκταθώ και να αναφερθώ περεταίρω στο κρατικό μηχανισμό, στο κράτος δικαίου, στις ευθύνες και τον κυνισμό των όσων κατέχουν την εξουσία, θα εστιάσω μονάχα σε αυτή την «κενή» και «σκοτεινή» ημέρα που ανήκει σε αυτές τις 57 ψυχές που ένα χρόνο πριν έκοψαν ένα εισιτήριο και επιβιβάστηκαν σε ένα βαγόνι τρένου το οποίο είχε τελικά άλλον προορισμό από εκείνον που οι ίδιοι επέλεξαν. Το ταξίδι εκείνο το βράδυ ήταν διαφορετικό απ’ όλα τα προηγούμενα. Ήταν διαφορετικό επειδή κάποιοι δεν φρόντισαν να είναι ίδιο με τα προηγούμενα.
28-02-2023, Τέμπη. Ας φροντίσουμε -τουλάχιστον- εμείς αυτή η ημερομηνία να παραμείνει ζωντανή -ακόμα και όταν σβήσουν οι κάμερες και επικαλυφθεί το γεγονός από την επικαιρότητα – για τις ψυχές αυτών των παιδιών, για τα όνειρα που δεν πρόλαβαν να εκπληρώσουν, για τα ταξίδια που δεν πρόλαβαν να κάνουν, για την ζωή που δεν πρόλαβαν να ζήσουν, για την άνοιξη που δεν πρόλαβαν να χαρούν, για την άνοιξη που δεν κατάφερε να ανθίσει διότι…
“Ετούτη η άνοιξη έχασε πολύ αίμα
Άνοιξη όλο καρδιά
Άνοιξη όλο ξεκίνημα
Ετούτη η άνοιξη πληγώθηκε βαριά”
Β. Λεοντάρης
Συντάκτης: Κριστιάνα Ντάγια