“Βάπτιση για έντεκα”
Στην ανακοίνωση ονόματος για την νέα κοινοβουλευτική ομάδα που συγκροτήθηκε από τους βουλευτές που αποχώρησαν από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α – Π.Σ., προχώρησαν τα στελέχη του νεοφυούς κόμματος. Το όνομα της “Νέα Αριστερά”, θέλοντας ίσως να δείξει και την διαιρετική -πλέον- τομή με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α του Κασσελάκη που οδηγείται ολοταχώς προς το κέντρο. Ωστόσο, μπορεί μέχρι εδώ η αποχώρηση και η ανεξαρτητοποίηση να ήταν εύκολη αλλά το ερώτημα που τίθεται είναι τι γίνεται από εκεί και πέρα. Καθώς, η χρηματοδότηση και ο “ιστορικός μύθος” εξακολουθούν να παραμένουν στην Κουμουνδούρου. Σίγουρα οι Ευρωεκλογές είναι ο πρώτος σταθμός για το μέλλον της νέας κοινοβουλευτικής ομάδας, γιατί αν αυτό εκτιμηθεί με βάση τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, θα χαρακτηριστεί δυσοίωνο στην καλύτερη περίπτωση.
Τρία στοιχεία πάντως θα το καθορίσουν. Το πρώτο, είναι ποιος θα κάνει καλύτερη αντιπολίτευση στον Μητσοτάκη. Το δεύτερο, σχετίζεται με το ποιος θα αποτελέσει την συνέχεια της μνήμης της διακυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α 2015-2019, καθώς ο Κασσελάκης παίρνει αποστάσεις από εκείνη την περίοδο διακυβέρνησης (για παράδειγμα οι δηλώσεις για το περίφημο μαξιλάρι των 37 δις. και οι δηλώσεις για Κατρούγκαλο και Τσακαλώτο). Και το τρίτο -και ίσως το σημαντικότερο- ποιος θα εκφράσει αυτό που θέλει καλύτερα η κοινωνία.
“Σε τροχιά συνεννόησης”
Σε καλό κλίμα διεξήχθη η επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν στην Αθήνα. Οι δύο χώρες υπέγραψαν την “Διακήρυξη των Αθηνών” καθώς και 14 μνημόνια συνεργασίας σε διάφορους τομείς. Η ατμόσφαιρα ήταν θερμή και τα χαμόγελα περίσσευαν. Ένα τελείως διαφορετικό μομέντουμ σε σχέση με την προηγούμενη επίσκεψη του Τούρκου Προέδου το 2017. Το καλό περιβάλλον έρχεται λίγους μήνες μετά τις ρητορικές εξάρσεις και τις ευθείες απειλές της Άγκυρας εις βάρος της ελληνικής κυριαρχίας. Η συμφωνία έχει μια βαρύνουσα σημασία και μπορεί να λεχθεί ότι αντίστοιχη δεν έχει υπογραφεί ήδη από τη δεκαετία του ’30. Αντίστοιχη συμφωνία κυνηγούσαν τόσο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όσο και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Παρά την απουσία νομικής δέσμευσης, η συμφωνία μαρτυρά την επιθυμία εξομάλυνσης των σχέσεων. Ακόμη και όταν η συζήτηση κόντεψε να εκτροχιαστεί λόγω αναφοράς του Τούρκου Προέδρου σε “τουρκική” μειονότητα στη Θράκη, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να σηκώνει το γάντι και να του απαντά, το αναπάντεχο γεγονός με το χειροκρότημα Ερντογάν ήρθε να πιστοποιήσει ότι οι σχέσεις των δύο χωρών έχουν μπει σε ράγες συνεννόησης.
Θα ήταν αφελές πάντως να θεωρεί κανείς ότι με αυτή την συνάντηση επιλύθηκαν τα προβλήματα που παραμένουν κάτω από το χαλί. Η συζήτηση ήταν απλά μία κοινή παραδοχή ότι τα δύο μέρη διαφωνούν αλλά μπορούν να συζητούν για τα αγκάθια των ελληνοτουρκικών σχέσεων στην βάση του διεθνούς δικαίου χωρίς πολεμικές ιαχές.
“Η Πολωνία στρέφεται δυτικά…”
Στον σχηματισμό νέας κυβέρνησης υπό τον φιλελεύθερο Ντόναλντ Τούσκ προχώρησε η Πολωνία, αντικαθιστώντας την προηγούμενη συντηρητική κυβέρνηση της χώρας. Στον πρώτο απολογισμό φαίνεται ότι συνεχίζεται η εξωτερική πολιτική της ως προς την ρωσοουκρανική σύγκρουση και προωθούνται φιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές. Η νέα κυβέρνηση δείχνει να προσεγγίζει ακόμη περισσότερο τον πυρήνα του ευρωπαϊκού κράτους δικαίου και την Ατλαντική συμμαχία.
“Σκεπτικισμός στον Ατλαντικό (;)”
Σε κλίμα αβεβαιότητας πραγματοποιήθηκε η επίσκεψη του Ουκρανού Προέδρου Ζελένσκι στις Η.Π.Α με τους Ρεπουμπλικάνους να παραμένουν δύσπιστοι για χρησιμότητα της συνέχισης βοήθειας στην Ουκρανία. Πιο συγκεκριμένα, το αμερικανικό κόμμα είναι μοιρασμένο στα δύο με την πτέρυγα MAGA ή αλλιώς όπως είναι πιο γνωστή “Make America Great Again” που πρόσκεινται στον πρώην Πρόεδρο Τραμπ, να είναι σκεπτικιστική ως προς την παροχή βοήθειας ενώ αντίθετα η άλλη πτέρυγα εκπροσωπείται από τον πρόεδρος της Επιτροπής Διεθνών Υποθέσεων της Βουλής, Μάικλ Μακκόλ, ο οποίος αντιλαμβάνεται την σημασία χορήγησης της βοήθειας παρά το όποιο υψηλό κόστος. Ο Ρεπουμπλικάνος πρόεδρος έχοντας βιωματική σχέση με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο -όντας γιος βετεράνου- εκφράζει σκέψεις για για τον περιορισμό Πούτιν στην Ουκρανία σε αντίθεση με τις αποτυχημένες προσπάθειες για τον περιορισμό του Χίτλερ την δεκαετία του 1930. Γνωρίζει ότι πρέπει να μπει ένα τέλος στην αναθεωρητική όρεξη του Κρεμλίνου πριν αυτή αποβεί ακόρεστη (και) προς άλλες κατευθύνσεις. Η ισορροπία διατηρείται -ακόμα- αλλά κανείς δεν είναι βέβαιος ότι θα συνεχίσει αν σε λιγότερο από έναν χρόνο νέος κάτοικος στον Λευκό Οίκο είναι -ξανά- ο Ντόναλντ Τράμπ.
“Πίστωση χρόνου”
Βέτο άσκησαν οι Η.Π.Α σε σχέδιο ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας που καλούσε σε άμεση ανθρωπιστική κατάπαυση του πυρός στην Γάζα. Ειδικότερα, 13 μέλη ψήφισαν υπέρ, ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο απείχε. Είναι προφανές ότι η κίνηση αυτή εξυπηρετεί το Ισραήλ να επιτύχει τους αντικειμενικούς του σκοπούς στην λωρίδα της Γάζας, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
“Από τα ζητωκραυγάσματα … στις διαδηλώσεις”
Ο Χαβιέρ Μιλέι ορκίζεται Πρόεδρος της Αργεντινής. Ο αυτοαποκαλούμενος και ως “αναρχοκαπιταλιστής αουτσάιντερ” Μιλέι καβάλησε το κύμα της απογοήτευσης για την χρόνια ανεπάρκεια στην οικονομική πολιτική της Αργεντινής, υποσχόμενος την ρύθμιση του χρέους και την εφαρμογή φιλελεύθερων πολιτικών. Σε λιγότερο από δύο εβδομάδες, όμως, οι πολίτες που πανηγύριζαν στους δρόμους για την επικράτηση του, βγήκαν να διαμαρτυρηθούν για τα αυστηρά μέτρα λιτότητας. Οι μεταρρυθμίσεις είναι μάλλον αναγκαίες αν σκεφτεί κανείς το ύψος του δημοσίου χρέους της Αργεντινής ωστόσο παραμένει αναπάντεχα δύσκολο να εξηγηθεί στον μέσο πολίτη, πόσο μάλλον όταν τα ποσοστά απογοήτευσης για την οικονομική πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων αγγίζουν αυτά του χρέους.
“Μεσσηνιακές ανησυχίες”
Πονοκέφαλο” προκάλεσαν στο Μαξίμου οι δηλώσεις Σαμαρά για την τροπολογία στο μεταναστευτικό. Οι συγκεκριμένες δηλώσεις έρχονται μετά από τις διαφοροποίησεις του πρώην πρωθυπουργού ως προς την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα. Το πρώτο κύμα αντιθέσεων στην επίσκεψη Ερντογάν και την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια ήρθε να επισκιάσει ένα δεύτερο -ισχυρότερο- που αφορούσε τροπολογία του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου σχετικά με την νομιμοποίηση μεταναστών, ύστερα από ένα χρονικό διάστημα παραμονής τους στην Ελλάδα και φυσικά κάτω από προϋποθέσεις.
Εύλογα θα ερωτηθεί κανείς τι εξυπηρετεί η διαφοροποίηση Σαμαρά. Ο Μεσσήνιος πολιτικός προέρχεται από τους κόλπους της Ν.Δ έχοντας όμως διανύσει και μία σύντομη πορεία στην Πατριωτική Δεξιά. Ποτέ δεν έκρυψε άλλωστε τις αποστάσεις του από το κέντρο. Διαισθάνεται ότι η “Μητσοτακική Ν.Δ” προκειμένου να συμπιέσει έτι περαιτέρω την -προοδευτική- αντιπολίτευση υιοθετεί μεγάλο μέρος της ατζέντας της και επισημαίνει έναν κίνδυνο όπως είναι το μεταναστευτικό -που αυτή τη στιγμή ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις στην Ευρώπη.
Όλα δείχνουν ότι δεν θα δοθεί μεγαλύτερη έκταση αλλά πρόκειται για ένα “οικογενειακό καυγαδάκι” σε μία προσπάθεια να συσπειρωθεί η δεξιά πτέρυγα του κόμματος ενόψει των ευρωεκλογών.
“Τυφλή εμπιστοσύνη ή τυφλή ψηφοφορία;”
Το κόμμα του Προέδρου Βούτσιτς κέρδισε τις σερβικές βουλευτικές εκλογές με ποσοστό 47% επιτυγχάνοντας απόλυτη πλειοψηφία. Η νίκη έρχεται στην σκιά των κατηγοριών της αντιπολίτευσης για εκτεταμένη νοθεία, οι οποίες προκάλεσαν κύμα διαδηλώσεων σε ολόκληρη τη χώρα.
Ήταν τελικά τέτοια η υποστήριξη στο εθνικιστικό κόμμα που έδωσε την σαρωτική νίκη ή απλά είναι αποτέλεσμα νοθείας; Ήταν τελικά οι εκλογές προϊόν νοθείας ή μόνο άδικες για την αντιπολίτευση; Είναι ερωτήματα η απάντηση των οποίων είναι δύσκολο να δοθεί. Το σίγουρο πάντως είναι, ότι όσο η Σερβία εξακολουθεί να διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με την Μόσχα, το κράτος δικαίου θα υποβαθμίζεται.
“Αναζητώντας διέξοδο”
Σε αδιέξοδο βρίσκεται ο Έντι Ράμα καθώς η πίεση από την Αθήνα για επίλυση της υπόθεσης Μπελέρη κλιμακώνεται, ενώ το κατηγορητήριο καταρρέει. Ο Αλβανός Πρωθυπουργός βλέποντας την υπόθεση να οδηγείται σε φιάσκο προετοιμάζει τακτική υποχώρηση. Αντιλαμβάνεται ότι όσο ο εκλεγμένος Δήμαρχος παραμένει έγκλειστος τόσο η διπλωματική πίεση της Αθήνας για την ενταξιακή προοπτική της Αλβανίας θα λειτουργεί σαν βρόγχος. Αυτό φαίνεται πως εξυπηρετούν οι δηλώσεις του περί “σεβασμού της υπόθεσης του δικαστηρίου”.
Συντάκτης: Φώτης Αναστασόπουλος