Είναι ευρέως γνωστό ότι ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1939-1945) δημιούργησε σοβαρά πλήγματα τόσο στην κοινωνική, πολιτική και οικονομική εξέλιξη των κρατών όσο και στην προσωπική εξέλιξη των θυμάτων, καθώς όπως αποδεικνύεται από μελέτες και μαρτυρίες, οι εφιαλτικές και απάνθρωπες συνθήκες που βίωσαν τα θύματα φαίνεται να επηρέασαν δραματικά τη ψυχοσύνθεση τους, χαράζοντας τη μνήμη τους και στιγματίζοντας ολοκληρωτικά τη ζωή τους. Ο Β’ΠΠ αποτέλεσε ένα ψυχρό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, κατά τον οποίο διαπράχθηκαν τα σοβαρότερα εγκλήματα πολέμου με τα πιο αξιομνημόνευτα το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, η σφαγή της νήσου Μπάνγκα, η Μονάδα 731 καθώς και η εμφάνιση των «comfort women». Ποιες ήταν όμως οι «comfort women» και ποια η συσχέτιση τους με το σήμερα;

Το παρόν άρθρο κάνει ενδελεχή αναφορά σε ένα από τα πιο ταπεινωτικά εγκλήματα πολέμου που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια του Β’ΠΠ, ενώ παράλληλα εξετάζει την σύνδεση του παρελθόντος με το παρόν  καταδεικνύοντας εμπεριστατωμένα την ύπαρξη των σύγχρονων «comfort women».

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ «COMFORT WOMEN»

Το φαινόμενο των «comfort women» (ή αλλιώς «military comfort women») εμφανίστηκε στις αρχές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (1932),  έλαβε χώρα στην Ιαπωνία και διήρκησε καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου. Ο όρος «comfort women» αναφέρεται στην σεξουαλική εκμετάλλευση που υπέστησαν οι γυναίκες της Ασίας από τους Ιάπωνες στρατιώτες παρέχοντας τους υπό το πρίσμα του φόβου και της απειλής σεξουαλικές υπηρεσίες. Η πλειονότητα των γυναικών αυτών κατάγονταν από τη Κορέα, τη Κίνα και τη Ταιβάν και είτε είχαν πέσει θύματα ψεύτικων υποσχέσεων για ένα καλύτερο μέλλον (που αφορούσε κυρίως την  επαγγελματική αποκατάσταση) είτε τις είχαν απαγάγει  και παρά τη θέληση τους τις έστελναν στους εκάστοτε θαλάμους (comfort stations), όπου ο εφιάλτης τους έπαιρνε μορφή.

Μαρτυρίες γυναικών που επέζησαν από αυτή τη βαρβαρότητα περιγράφουν τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, κάνοντας αναφορά στους καθημερινούς και  συνεχείς βιασμούς που υποβάλλονταν καθημερινώς, κατά τους οποίους αν προέβαλαν αντίσταση είτε ξυλοκοπούνταν άγρια είτε δολοφονούνταν. Μάλιστα  η Kim Bok – Dong , μια από τις επιζώσες  των «comfort women» (η οποία απεβίωσε το 2019) αναφέρει χαρακτηριστικά ότι τις Κυριακές το μαρτύριο της ξεκινούσε από τις 5.00 π.μ.  έως τις 20.00 μ.μ. αδιάλειπτα και υποχρεούταν να συνευρεθεί με πάνω από 50 στρατιώτες,

Η φρικαλεότητα αυτή έλαβε τέλος το 1945. Ωστόσο, φαίνεται να μην κατάφεραν να σωθούν όλα τα θύματα καθώς ένα μεγάλο ποσοστό μετά το πέρας του πολέμου είτε δολοφονήθηκε από τους Ιάπωνες στρατιώτες είτε εγκαταλείφθηκε στα εν ονόματι “comfort stations”, δίχως ελπίδες σωτηρίας. Μικρό ποσοστό γυναικών κατάφερε να σωθεί, μια εκ των οποίων ήταν η  Hak Soon Kim (1924 -1997), της οποίας η φιγούρα συγκροτεί το άγαλμα των τριών γυναικών στο San Fransisco, το οποίο χτίστηκε στη μνήμη των θυμάτων των «comfort women».

Η ΥΠΑΡΞΗ ΤΩΝ «COMFORT WOMEN»  ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΟΧΗ

·  “Comfort Women” ó Human Trafficking;

Παρά το γεγονός ότι δεν χρησιμοποιείται πλέον η ορολογία «comfort women», ωστόσο στην πράξη η κτηνωδία αυτή φαίνεται να εξακολουθεί να υφίσταται υπό τη μορφή του human trafficking. Ο ορισμός του “human trafficking” σύμφωνα με το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ,  συνιστά ποινικό αδίκημα και αναφέρεται στον εξαναγκασμό ενός ατόμου να παρέχει υπηρεσίες ή να συμμετέχει μη συναινετικά σε εμπορικές σεξουαλικές πράξεις. Ο εξαναγκασμός μπορεί να είναι φανερός ή μη, ψυχολογικός ή σωματικός καθώς μέσα για την επίτευξη του αποτελούν η χρήση οποιασδήποτε μορφής βίας, εξαπάτηση κ.α.

· Ομοιότητες μεταξύ “comfort women”  & human trafficking

Οι ομοιότητες του human trafficking με τις «comfort women» είναι τρομαχτικά έντονες, εκ των οποίων οι πιο χαρακτηριστικές παρουσιάζονται στη μεθοδολογία και στον σκοπό – κίνητρο.

Αναφορικά με τη μεθοδολογία, οι traffickers φέρεται να εφαρμόζουν ακριβώς τους ίδιους τρόπους προκειμένου να πετύχουν τον σκοπό τους, δηλαδή είτε  δημιουργούν ελπίδες και προσδοκίες στα θύματα τους, τα οποία συνήθως προέρχονται από χώρες όπου υπάρχει έντονα φαινόμενα οικονομικής ανέχειας, για μια πιο οικονομικά άνετη ζωή μακριά από τη μιζέρια και τη κακουχία της καθημερινότητας τους, επιχειρώντας τη δημιουργία μίας σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ αυτών και των θυμάτων τους ώστε στη συνέχεια το θύμα να ακολουθήσει εκούσια και χωρίς αμφιβολίες, είτε  απαγάγουν δια της βίας  τα θύματα τους και στη συνέχεια ασκούν καθημερινή βία εις βάρος τους τους (σωματική, ψυχολογική και οικονομική) προκειμένου να τα ταπεινώσουν και κατά συνέπεια να τα υποτάξουν.

Σχετικά με τον σκοπό ή κίνητρο που υποκρύπτεται πίσω από το trafficking, οι traffickers φαίνεται να χρησιμοποιούν τα θύματα τους για δύο αλληλένδετους σκοπούς: 1) για την παροχή σεξουαλικών υπηρεσιών (ομοίως με τον σκοπό που χρησιμοποιούσαν οι Ιάπωνες στρατιώτες τις «comfort women») και 2) για την επίτευξη υψηλού κέρδους μέσω των προαναφερθέντων υπηρεσιών.

ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ HUMAN TRAFFICKING

Μολονότι πλέον καταβάλλονται πολλές προσπάθειες για την καταπολέμηση του trafficking τόσο σε παγκόσμιο επίπεδο όσο και σε εθνικό, όπως επί παραδείγματι μέσω της θέσπισης φορέων και οργανώσεων που δραστηριοποιούνται αποκλειστικά πάνω στο trafficking και στην διάσωση των θυμάτων που λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα (Break the Chain, National Referral Mechanism, ΑΡΣΙΣ κτλ.), τα ποσοστά ατόμων που πέφτουν θύματα trafficking εξακολουθούν να βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα. Σύμφωνα με την Άννα Καραμανλή (πρόεδρος της Υποεπιτροπής της Βουλής, για την καταπολέμηση της εμπορίας και της εκμετάλλευσης, βάσει των καταγεγραμμένων στοιχείων υπάρχουν σήμερα πάνω από 27 εκατ. θύματα trafficking. Ο δε Κωστής Χατζιδάκης (Υπουργός οικονομίας και οικονομικών της Ελλάδας) επισημαίνει ότι το 73% των περιπτώσεων trafficking που καταγγέλλονται στη χώρα μας αφορά γυναίκες, αναφέροντας πως «Το 90% των θυμάτων trafficking στην ΕΕ αφορά γυναίκες και ανήλικα ενώ στην Ελλάδα είναι στο 73% -και το 50% των καταγγελιών αφορά γυναίκες πρόσφυγες.»

Είναι άκρως θλιβερό στον 21ο αιώνα, και ειδικότερα σε χώρες του Δυτικού Κόσμου, να υφίστανται τέτοια ειδεχθή φαινόμενα ιδίως σε τόσο υψηλά ποσοστά. Όπως είναι φανερό, το έγκλημα πολέμου «comfort women» του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου φαίνεται να επικρατεί και στα σύγχρονα κράτη υπό την «εξελιγμένη» του μορφή και σε περίοδο ειρήνης, που δεν είναι παρά το human trafficking. Οι σκοτεινές πλευρές του παρελθόντος φαίνεται να στοιχειώνουν το παρόν· η ιστορία φαίνεται να επαναλαμβάνεται.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Συνοψίζοντας, η εξάλειψη του human trafficking δεν αποτελεί μια εύκολη και ταχύρρυθμη διαδικασία, ωστόσο δεν είναι αδύνατο και αναπόφευκτο να επιτευχθεί εφόσον παρθούν δραστικά και ουσιαστικά μέτρα. Τόσο σε κρατικό επίπεδο όσο και σε  κοινωνικό – ατομικό, η προστασία των θυμάτων αποτελεί  χρέος όλων, δίνοντας αξία και βάση σε οποιαδήποτε κραυγή βοηθείας και αντιμετωπίζοντας τα θύματα με ενσυναίσθηση και ευαισθησία παρέχοντας τους προστασία με κάθε δυνατό τρόπο.

Συντάκτης: Αικατερίνα Αληάδου

Πηγές:

Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τις θέσεις του WPM και της συντακτικής ομάδας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς άδεια του WPM. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των δύο έως τριών πρώτων παραγράφων με την προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο WPM. Οι παραβάτες θα αντιμετωπίσουν νομικά μέτρα.