Περπατούσες και διέσχιζες τα σοκάκια της Γαλλίας του 18ου αιώνα. Έψαχνες να βρεις το επαναστατημένο πλήθος της Γαλλίας που σήκωσε ανάστημα και οδήγησε μετά από 10 ολόκληρα χρόνια την μοναρχία του Λουδοβίκου σε κατάρρευση. Εσύ όμως δεν γνώριζες το μέλλον και μαχόσουν στο παρόν με αβεβαιότητα. Ανάμεσα λοιπόν στα πολυάριθμα βρώμικα σπίτια βρίσκεις το φρούριο της Βαστίλης και απέναντί του την εξοργισμένη εργατική τάξη να υπερμάχεται για την κατάληψη και κατάρρευσή του. Άρχισε η εκκωφαντική ρυθμική κρούση των τυμπάνων και το πλήθος ξεκίνησε την επίθεση, άρχισες και εσύ να τρέχεις.
Η άλλη σου πτυχή όμως βρισκόταν σε μια πιο σύγχρονη εποχή. Υπήρξες παντού, μπροστά σε κάθε πολεμική σύρραξη και ρουκέτα που έπεσε σε σπίτι αθώων παιδικών ψυχών. Υπήρξες και στις πλατείες όταν γινόντουσαν οι βίαιες προσαγωγές και τα θαρραλέα ανθρωποκυνηγητά. Εσύ ήσουν που ήθελες να πλησιάσεις την διμοιρία των ΜΑΤ και εσύ ήσουν που ήθελες να γεμίσεις τις στολές των υποταγών αστυνομικών με λευκές ίριδες.
Και όμως, αρκετούς αιώνες αργότερα η Γαλλική Επανάσταση φαίνεται να αναγεννάται. Στις 14 Ιουλίου του 1789, ο γαλλικός λαός επαναστάτησε ενάντια στην διαρκή μοναρχία του Λουδοβίκου ΙΣΤ’ πραγματοποιώντας την πυρπόληση του φρουρίου της Βαστίλης, μιας κρατικής φυλακής που βασικό σκοπό της είχε την ενδυνάμωση της παρισινής αστυνομίας.
Οι κάτοικοι του προαστίου Σεν Αντουάν, το εξοργισμένο πλήθος δηλαδή, επιχείρησαν την κατάκτηση της πυρίτιδας που φυλάσσονταν σθεναρά μέσα στην Βαστίλη από την τότε αστυνομία της Γαλλίας. Η κατεδάφιση αυτού του καθολικά γνωστού φρουρίου αποτέλεσε το πρωταρχικό σύμβολο της Γαλλικής Επανάστασης.
Κάνοντας όμως αυτή την σύντομη αναδρομή στο παρελθόν, μπορούμε να παρατηρήσουμε μια βασική ομοιότητα της Ελλάδας του “τώρα” και της Γαλλίας του “τότε”. Η ισχύς της αστυνομίας και η τόσο άμεση σύνδεσή της με την κυβέρνηση, όπως είδαμε και στην περίπτωση της Γαλλίας του 18ου αιώνα, δύναται να επιφέρει αρκετά αρνητικά αποτελέσματα. Ακόμη κορωνίδα αυτών των συνεπειών πιθανόν να υπάρξει μια επερχόμενη επανάσταση του εξοργισμένου πλήθους της χώρας μας, μια επανάσταση άνευ ορίων.
Καθημερινά αποτρόπαια εγκλήματα αρκετών αστυνομικών -οι οποίοι αμαυρώνουν την εικόνα της ελληνικής αστυνομίας- προσπαθούν να συγκαλυφθούν. Δολοφονίες, είτε από απροσεξία και ελλιπή εκπαίδευση είτε από δόλο και μίσος, καθώς και βιασμοί – και μέσα στα αστυνομικά τμήματα- έχουν καταγραφεί ουκ ολίγες φορές στο “ιστορικό” των ανθρωπίνων ψυχών. Αναφέρομαι με άλλα λόγια στο γεγονός ότι για αυτά τα δυσβάσταχτα εγκλήματα, όχι μόνο δεν τηρείται ο κώδικας δικαίου και οι αρχές της δικαιοσύνης αλλά αντιθέτως παραγράφονται από τα ποινικά μητρώα των δραστών. Αυτή η κατάσταση ωστόσο φαίνεται να απασχολεί ιδιαίτερα τους πολίτες της Ελλάδας διότι οι ίδιοι δεν θέλουν να ξεχάσουν την βαρβαρότητα της ελληνικής αστυνομίας. Νομικοί σύμβουλοι, δικηγόροι, εισαγγελείς και γενικότερα τα στελέχη της κυβέρνησης μπορούν άτυπα να θεωρηθούν οι ηθικοί αυτουργοί τέτοιων περιστατικών.
Αστυνομοκρατία;
Θα μπορούσα δειλά να πω πως “ναι, υπάρχει αστυνομοκρατία”. Ας κάνουμε άλλη μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν, όχι πολύ μακριά. Να θυμηθούμε λίγο την περίοδο της καραντίνας και να επικεντρωθούμε στα μέτρα “ασφαλείας” που είχε επιβάλει η κυβέρνηση. Απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 18:00, απαραίτητο για να βγεις από το σπίτι σου να έχεις στείλει πρώτα SMS με τον λόγο που βγαίνεις και φυσικά τα πρόστιμα που θα σου έδιναν οι αστυνομικοί αν σε ανακάλυπταν σε εξωτερικό χώρο στις 18:01 χωρίς δικαιολογητικό για σοβαρό λόγο (ιατρικοί λόγοι). Στο μεταξύ όμως, ενώ απαγορεύονταν οι συναθροίσεις πολλών ατόμων στο ίδιο μέρος – επιβάλλοντας ξανά πρόστιμο – ,διάσημο πολιτικό πρόσωπο της κυβέρνησης φάνηκε να πραγματοποιεί ένα από τα περίφημα “κωρονοπάρτι” , όπως ονομάστηκαν. Δεν αμφισβητώ την σύνδεση που χρειάζεται να έχει το σώμα της αστυνομίας με την εκάστοτε κυβέρνηση αλλά αν θυμάμαι καλά από τα μαθήματα ιστορίας, επί Γ.Παπαδόπουλου δεν είχαμε και τότε απαγόρευση κυκλοφορίας;
Τέλος, θεωρώ κρίνεται αναγκαίο να αναφερθώ σε αυτή την υποσυνείδητη αλλά και φανερή αντιπαράθεση των ΜΜΕ και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ) σε θέματα αστυνομικής βίας. Πολλαπλές δημοσιεύσεις στα ΜΚΔ που κατακρίνουν την αστυνομική βία και τον τρόπο διαχείρισης της ίδιας της κυβέρνησης για αυτό το ζήτημα έρχονται σε σύγκρουση με την σε πολλές περιπτώσεις προσπάθεια διατήρησης της αφάνειας τέτοιων περιστατικών αστυνομικής αισχρότητας από τα δελτία ειδήσεων και τις ιστοσελίδες κρατικών μέσων ενημέρωσης. Μήπως επιχειρείται μια προπαγανδιστική πραγματικότητα αυτού του φαινομένου από την πλευρά των κυβερνώντων; Μήπως διακυβεύονται τα οφέλη αυτών των εν λόγω προσώπων;
Την επανάσταση των Ελλήνων, σε κάποια ίσως διαφορετική μορφή από αυτή των Γάλλων, την βλέπω μονόδρομο. Κάποια στιγμή το ποτήρι θα ξεχειλίσει και ο ελληνικός λαός θα αγανακτήσει, τα ιδεώδη της Ελλάδας θα καταρρεύσουν και θα είναι αργά για να αλλάξουν οι υπαίτιοι τα πράγματα. Τότε είναι που θα επικρατήσει το χάος και το ζωώδες ένστικτο των ανθρώπων. Μην ξεχνάμε ότι ήδη βιώσαμε μια κρίση, μια υγειονομική κρίση. Σε επόμενη περίοδο κρίσης όμως τα πράγματα θα είναι διαφορετικά και ο κόσμος θα είναι πολύ πιο δύσκολα διαχειρίσιμος. Στα χνάρια της Βαστίλης λοιπόν και η σύγχρονη Ελλάδα…
Συντάκτης: Φάνης Ευσταθίου