Η βία κατά των γυναικών αποτελεί ουσιώδη παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους ως προς την αξιοπρέπεια, την ισότητα, την ελευθερία, την ασφάλεια και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη. Επιφέρει καταλυτικές συνέπειες στην σωματική, σεξουαλική και ψυχική υγεία τους και δημιουργεί εμπόδια στην πλήρη και ισότιμη συμμετοχή τους στην κοινωνία. Η έμφυλη βία αποτελεί μια υπαρκτή παγκόσμια κρίση. Η πανδημία που επέβαλε την απομόνωση και την κοινωνική αποστασιοποίηση παρήγαγε μία δεύτερη σκιώδη πανδημία βίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών που συχνά βρέθηκαν κλεισμένες μέσα στα σπίτια με τους θύτες τους. Η βία που επικρατεί επιτείνει την αίσθηση κινδύνου που νιώθουν οι γυναίκες σε όλους τους χώρους. Η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών είναι πρώτιστα ζήτημα παιδείας και κουλτούρας καθώς επηρεάζει τις γυναίκες σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας ανεξαρτήτως ηλικίας , εισοδήματος , κοινωνικής θέσης , καταγωγής.
Είναι απογοητευτικό το γεγονός ότι έπρεπε να φτάσει 2021 και 2022, για να κάνουμε λόγο ανοιχτά για τον όρο γυναικοκτονία , για το #MeToo , για την κουλτούρα του βιασμού. Για κάθε είδους βίας που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες και οι μειονότητες έτη χώρα μας αμέτρητα χρόνια τώρα. Η έμφυλη βία υπήρχε ανέκαθεν. Αλλά ήταν τόσο κανονικοποιημένη και νομιμοποιημένη που σχεδόν θεωρούνταν φυσική , γι’ αυτό και περνούσε απαρατήρητη. Κάποιοι συνεχίζουν να την θεωρούν φυσική. Κάποιοι από την άλλη ,αμφισβητούν όλη την ύπαρξη του προβλήματος. Δυστυχώς , τόσους αιώνες μετά , τόση εξέλιξη αργότερα , η πατριαρχία καλά κρατεί. Σε όλους τους τομείς. Η πατριαρχία που επιτρέπει σε κάποιον να ρίξει χαστούκι στη γυναίκα του , και το ανδρικό του φύλο του δίνει άσυλο.
Απογοητευτικό επίσης είναι ότι κάποιοι δεν το αντιλαμβάνονται. Δεν το αντιλαμβάνονται και κάνουν λόγο για ανδροκτονίες και για παραβίαση αρχής της ισότητας. Ανδροκτονία δεν υφίσταται. Δεν υπάρχει και ίσως να μην υπάρξει και ποτέ. Γιατί κανένας άνδρας δεν έχει δολοφονηθεί επειδή έχει θεωρηθεί κατώτερος λόγω του φύλου του – κανένας άνδρας δεν έχει δολοφονηθεί μόνο και μόνο επειδή είναι άνδρας. Αντιθέτως άνδρες έχουν δολοφονηθεί επειδή δεν θεωρούνταν αρκετά άνδρες για εκείνους- δηλαδή τους είχαν οι δολοφόνοι τους στην ίδια κατηγορία με τις γυναίκες ως θηλυκότητες.
Ο όρος γυναικοκτονία από την άλλη, υπάρχει, είναι αναγνωρισμένος από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και από ποινικούς κώδικες ευρωπαϊκών κρατών , και είναι ένα αισθητό και υπαρκτό πρόβλημα. Λυπάμαι που σήμερα άτομα εδώ δεν το αντιλαμβάνονται! Αν τα δικαιώματα των ανδρών νοιάζουν ανθρώπους της κοινωνίας μόνο όταν μπορείτε να τα εκμεταλλευτείτε εις βάρος των γυναικών , δεν σας νοιάζουν τα δικαιώματα των ανδρών. Ο όρος ανδροκτονία μου θυμίζει τους λευκούς στην Αμερική που απαντούσαν all lives matter απέναντι στο κίνημα του Black Lives Matter μετά την συστημική ρατσιστική βία απέναντι στην μαύρη κοινότητα τόσο από την αστυνομία όσο και από κόσμο ξεχωριστά.
Το ότι ενοχλεί λοιπόν περισσότερο ο όρος γυναικοκτονία παρά το ίδιο το φαινόμενο είναι από μόνο του μια απάντηση. Θέλω να θυμίσω ορισμένα ονόματα για να αντιληφθούμε όλοι τα παραπάνω: Φαίη Μπλάχα (δολοφονήθηκε γιατί δεν του συγχώρεσε ποτέ τον παράλληλο δεσμό με την αδελφή της), Ανθή Λινάρδου (γιατί “του έβρισε τη μάνα”), Αδαμαντία Αντύπα (δολοφονήθηκε γιατί διασκέδασε σε μια ταβέρνα), Ελένη Τοπαλούδη (δολοφονήθηκε γιατί τους είπε όχι), Σούζαν Ίτον (δολοφονήθηκε γιατί ήθελε να κάνει σεξ), Σβετλάνα-Φωτεινή (δολοφονήθηκε γιατί βρήκε άλλον σύντροφό), Κατερίνα Μελάκη (δολοφονήθηκε γιατί “τη ζήλευε παθολογικά”), Μόνικα Κωνσταντινίδου( δολοφονήθηκε γιατί δεν μπορούσε να δεχτεί τον χωρισμό τους), Ελένη Μπόνια (δολοφονήθηκε γιατί ήταν έγκλημα “πάθους” και “τον τύφλωσε ο θυμός”), Ερατώ (δολοφονήθηκε γιατί ήθελε να κάνει μια νέα αρχή), Κωνσταντίνα Τσάπα (δολοφονήθηκε γιατί έφυγε), Καρολάιν Κρουτς (δολοφονήθηκε γιατί ήθελε να χωρίσει), Λέλα Μαυρομάτη (δολοφονήθηκε γιατί τον χώρισε), Ζωή Δαλακλίδου (δολοφονήθηκε γιατί “του άρεσε σαν κοπέλα”), Βάια Γκάνια (δολοφονήθηκε γιατί την ζήλευε), Παναγιώτα Μαζαράκη (δολοφονήθηκε γιατί “έθιξε τον ανδρισμό του”), Χρυσοβαλάντω Πολύζου (δολοφονήθηκε γιατί “ήταν μια κακιά στιγμή” και νόμισε πως ανταλάσσει μηνύματα με άλλον άντρα), Γυναίκα στο Σοφικό, 2017 (δολοφονήθηκε γιατί “του έθιξε τον ανδρισμό”).
Kαι πολλές άλλες , θύματα της πατριαρχίας. Ήταν γυναικοκτονίες και πρέπει να τις λέμε με το όνομα τους.
Συντάκτης: Παναγιώτης Βασιλόπουλος